Πριν λίγες μέρες κάποιοι φίλοι με κάλεσαν σπίτι τους για ένα ποτό. Προς μεγάλη μου έκπληξη βρήκα εκεί και παλιούς γνωστούς βρεθήκαμε λοιπόν 8 – 9 άτομο στον ίδιο χώρο έτσι χωρίς λόγο… πόσο καιρό είχε να συμβεί ; Άναψαν λοιπόν λίγα κεριά, μία μουσική συλλογή από το δίφωνο να παίζει, αναμμένο το τζάκι, λίγους ξηρούς καρπούς, φρούτα και μια πιατέλα με τυριά. Για όσους πεινούσαν ένα υποτυπώδες self service bbq υπήρχε δίπλα στο τζάκι. Υπέροχη ατμόσφαιρα, αγαπημένοι άνθρωποι, μοναδικές στιγμές. Γέλια, σχόλια, ιστορίες, ανέκδοτα, κοινωνική κριτική (γκουχου γκουχου), επικαιρότητα και φυσικά το film festival της πόλης που μόλις είχε σβήσει τα φώτα του. Όλοι ήμασταν κουρασμένοι, όλοι φορτισμένοι με τη μέρα που πέρασε και τη μέρα που έρχεται αλλά αυτό το βράδυ ήταν αρκετό να μας χαλαρώσει.
Η βραδιά έκλεισε γύρω στις 3.00πμ. και ας είχαμε όλοι δουλειές την ημέρα που είχε ήδη ξεκινήσει. Τελικά πόσο εύκολο είναι να περάσεις καλά και να βρεθείς με ανθρώπους που σημαίνουν κάτι παραπάνω από όλους αυτούς που συναντάμε καθημερινά στις μηχανικές διαδρομές και υποχρεώσεις.
Υ.Γ. Το πάθημα – μάθημα. Την περασμένη Κυριακή μετά από μια δύσκολη εβδομάδα πήρα 2-3 αγαπημένους φίλους και πήγαμε για πρωινό σε κάποιο ξενοδοχείο. Μια μέρα που ξεκίνησε υπέροχα και έκανε την μέρα ολόκληρη να έχει άρωμα διακοπών. Ήταν ότι έπρεπε μετά από τηλέφωνα, συναντήσεις, διαπραγματεύσεις, νεύρα, ένταση, νοσοκομεία κτλ κτλ κτλ
