Ειδικές δυνάμεις της τουρκικής αστυνομίας επιχειρούν να επιβάλουν την τάξη στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Μια μικρή ομάδα Τούρκων ακροδεξιών έχει εισβάλλει σε κτήριο, όπου πραγματοποιείται έκθεσης φωτογραφίας για τα Σεπτεμβριανά και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της.
Πετούν αυγά, σκίζουν τις φωτογραφίες, αναρτούν τουρκικές σημαίες και απαιτούν να μεταφέρουν τα εθνικιστικά τους μηνύματα στους δημοσιογράφους.
«Μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται έστω και σαν φάρσα;» αναρωτιούνται ορισμένοι από τους επισκέπτες της έκθεσης καθώς στο ίδιο σημείο της πόλης πριν από ακριβώς 50 χρόνια το μανιασμένο πλήθος κατέστρεφε τις περιουσίες των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Ο Αϊχάν Ακτάρ, γνωστός Τούρκος ακαδημαϊκός και ένας από τους διοργανωτές της έκθεσης έχει διαφορετική άποψη.
«Δεν πρόκειται για επανάληψη της ιστορίας αλλά για μια ομάδα απογοητευμένων εθνικιστών» μας είπε ο Τούρκος καθηγητής.
Αναφερόμενος στα Σεπτεμβριανά ο Ακτάρ σημείωσε ότι «η 6η Σεπτεμβρίου του 1955, ήταν η πιο τραγική ημέρα στην ιστορία της τουρκικής δημοκρατίας. Ξέρουμε ότι τα επεισόδια εναντίον των ελλήνων ήταν οργανωμένα αλλά μην με ρωτήσετε από ποιόν».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Χάρης Τζίμητρας καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μπιλγκί της Κωνσταντινούπολης θεωρεί ότι η πραγματοποίηση της έκθεσης αποδεικνύει την προσπάθεια της Τουρκίας να αντιμετωπίσει το παρελθόν της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ίσως για πρώτη φορά μεγάλες τουρκικές εφημερίδες όπως η Μιλιέτ και η Ραντικάλ αναφερόμενες στα Σεπτεμβριανά έκαναν λόγο για «ημέρες ντροπής» για την τουρκική ιστορία. Όπως ντροπή χαρακτηρίζουν και το χτεσινό επεισόδιο.
Η δική μου ερώτηση είναι η εξής :
πιστεύεται ότι μεταξύ ελλήνων και τούρκων μπορεί να υπάρξει κατανόηση και σεβασμός σε στοιχεία που αφορούν την καθημερινότητα, τις αξίες, την ιστορία ακόμη και την κουλτούρα του κάθε λαού ;
(όχι δεν περνάω πολιτική κρίση αλλά πιστεύω πως πέρα από την προσωπική μας ζωή - ενδιαφέροντα ε,ισως θα έπρεπε να κοιτάμε και λίγο προς τα έξω)
2 comments:
Looking within is actually looking outwards!
Some incidents like the one you describe make us frown and rethink the values we as "civilized" try to promote to those less fortunate than us...(if that is the truth, I doubt it!)
But still, what has happened made me want to read the stories written by those who lost the battle. The problem is that those stories either do not exist, or are too rare.
Regarding your question, I have no idea when or how this understanding may become a reality. I believe though that it is the goal and our bet, as the new generation of this troubled times, is to figure out how to relate those serious facts with who we really are and want to become...
Nothing is small or irrelevant. Except perhaps, ME!
μικρουλι & scorpina το προβλημα ειναι οτι ενω Γαλλια Γερμανια Αυστρια δε βλεπουν φως οι Αγγλοι και οι παρατραχαμενοι τους βλεπουν. Καποτε δεν με ενοχλουσε η ιδεα. Αυτη τη στιγμη ειμαι αντιθετος.
Λαος με Λαο ισως εχουμε κοινα στοιχεια αλλα χωρα με χωρα μας χωριζουν περισσοτερα απο οσα μας ενωνουν.
Οσο για αυτες τις επιθεσεις φιλιας τις φοβαμαι γενικοτερα...
Post a Comment