Μας πήρανε την πόλη.

Βγαίνοντας από την Αγ. Σοφία παρατήρησα το ψηφιδωτό πάνω από την έξοδο.
Μας πήρανε την πόλη. Την πήρανε, μα πριν προλάβαμε και τη δώσαμε στην Παναγία. Προλάβανε ο Ιουστινιανός κι ο Κωνσταντίνος να δώσουνε στη χάρη της το ναό και πόλη. Τι κι αν κυματίζουν κόκκινες σημαίες με άστρα και μισοφέγγαρα, τι κι αν τους διώξανε εκείνους τους ολίγους. Δική τους δε θα γίνει ποτέ μα μήτε και δική μας.

Έγινε πόλης του κόσμου και η εκκλησιά της σύμβολο. Αλαλαγμοί, κραυγές ακούγονται παντού τούρκικα, κουρδικά, ελληνικά, γαλλικά, τόσες φωνές τόσες γλώσσες τόσες διάλεκτοι…

Μιλάνε για χαμένες πατρίδες αλλά ξεχνάνε τις πατρίδες που χάνονται, μοιράζουν Αριστεία Ανδρείας και συμπονούν γονιούς και αδελφούς χαμένων. Ας είναι. Θυσίες στο κενό δεν πέφτουνε κάποτε θα δούμε δοξασμένους. Πόσες πόλεις σπαράζουν και πόσες ετοιμάζονται ; πόσο μακριά μας ~ πόσο κοντά μας ;

Λευκωσία, Βαγδάτη,Γάζα, Γκρόσνι… Θα στείλουμε στρατό ; τυπώστε αριστεία

Με μια διάθεση αντιπολεμική... αποτύπωσα σκέψεις της στιγμής και όχι μόνο.